Weggestopte emotie?
Als kind heb je ooit wel dingen meegemaakt waardoor je je minder aangenaam voelde. Je reageerde misschien met boosheid of verdriet. Het maakt niet uit hoe je toen reageerde. Wat wel van belang is, is hoe je ermee omging. Heb je de mogelijkheid gehad om deze negatieve emoties volledig toe te laten? Of voelden ze te hevig of te pijnlijk aan dat je ze liever wegstopte?
In dat laatste geval zal je in je volwassen leven hiermee geconfronteerd worden totdat je ze eindelijk volledig hebt kunnen verwerken en loslaten.
Patronen
Heb je al eens van “patronen” gehoord? Je kan van een patroon spreken wanneer je steeds op eenzelfde wijze reageert op soortgelijke situaties. Een voorbeeld maakt dit misschien duidelijker.
Hoogstwaarschijnlijk ben je als kind eens door je vader of moeder op je vingers getikt. Als kind durfde je niet voor jezelf op te komen; tegen je ouder in te gaan. Nu – in je volwassen leven - tikt jouw partner of baas je op je vingers. Jouw reactie zal zijn dat je hier niet tegenin gaat; je ondergaat gewoon; je verdedigt je niet. Je reageert opnieuw hetzelfde, met name je wordt “mond stil”; je laat als het ware over je heenlopen.
Hoe gaat dit dan in zijn werk?
Als kind maak je dingen voor een eerste keer mee. Bij situaties die je dan als onveilig; als bedreigend ervaart, zal de reactie die je toen vertoonde opgeslagen worden in een deel van ons brein, de amygdala. In ons voorbeeld is dat je als kind verstomde.
Wanneer je ooit weer in een soortgelijke situatie terechtkomt, dan gaat de amygdala jou dezelfde reactie laten vertonen. Vandaar dat je als volwassen persoon soortgelijke reacties kan vertonen als toen je kind was.
Alleen gaat de amygdala niet na of deze reactie nog wel gepast is. Ze geeft aan hoe jij toen als kind reageerde. Dit gebeurt grotendeels onbewust en automatisch. Je wordt door die situatie terug in jouw ‘kindbrein’ getrokken en vandaar ook dezelfde reactie. (*) En zo ontstaat een patroon.
Je kan dit echter doorbreken.
Hoe? Een patroon geeft aan dat er nog onverwerkte emoties in jou zitten die klaar zijn om geheeld te worden. Het mooie is dat je een patroon kan doorbreken waardoor je anders zal gaan reageren op een soortgelijke situatie.
Hoe werkt dit dan? Eerst ga je (of tezamen met je therapeut) na welke onderliggende negatieve emotie er achter zit. En vervolgens ga je deze volledig toelaten. Je leert dat het ok is, dat je ze mag voelen. Ze is niet meer te pijnlijk voor je. Uiteindelijk verwerk je ze volledig.
Het patroon is doorbroken en je staat weer (veer)krachtiger in je leven.
(*) Wil je hierover meer lezen dan kan ik je volgend boek aanraden: “De herontdekking van het ware zelf” door Ingeborg Bosch – uitgeverij Atlas Contact.
